Şebnem 12 Nisan 1972'de Yalova'da dogdu. Evin en küçük çocuguydu ve ona hep ya tiyatrocu ya da sarkici olacak gözüyle bakiliyordu çünkü ailesine gösteriler yapip onlari güldürmeye bayiliyordu. 5 yasina geldiginde en büyük hayali keman dersleri almakti ama uygun bir ögretmen bulamadiklarindan babasi ona küçük bir keyboard aldi ve Şebnem de duydugu her melodiyi çalmaya çalisarak kendi kendini egitmeye basladi. ilkokul dönemlerinde ise Yalova'da ne kadar müzikal etkinlik ve kurs varsa hemen hepsine katildi.Sabahlari okuluna gidip; ögleden sonralari önlügünü bile çikarmadan sokaklarda oynayarak ilkögrenimini tamamladi ve kolej sinavlarina girip Bursa Koleji'nde yatili ögrenci oldu...
Artik daha disiplinli bir hayatla karsi karsiyaydi ve okulu sosyal faaliyetler açisindan pek zengin degildi. Bu yüzden derslerinin disinda zamanini paylasacagi iyi bir arkadasa ihtiyaci vardi ve iste o yillarda müzik Şebnem'in hayatinda hobi olmaktan çikip vazgeçilmez oldu.
Önce okulunun müzik grubunda sonra da çesitli gruplarda solistlik yapmaya basladi. ''Gitar da çalabilsem keske...'' deyip gitar dersleri almaya basladi. Çok hizli ögreniyor ve ögrendiklerine yenilerini katmak için sevdigi sarkilarin gitarlarini çalmaya çalisiyordu... Derken kendi grubunu kurmaya karar verdi. Bu grupta sarki söyleyecek ve gitar çalacakti. Fikirlerini, yakin hissettigi ve müzikle ilgilenen bazi arkadaslariyla paylasti. iste bir çok müzik dinleyicisinin hatirlayacagi Volvox böylece kurulmus oldu... O dönemlerde kendi yasindaki kiz arkadaslarinin çogu; ruj,oje gibi seylerle ilgilenmeye baslamisti. O ise gitar, gitar amfisi, kablo, distortion pedali gibi seylerle hasir nesirdi...
Şebnem o zamana kadar derslerinden hep yüksek notlar alirdi fakat birden bire eskiden 7, 8, 9, 10 aldigi derslerden; 0, 1, 2, gibi notlar almaya basladi. Okul idaresi; ailesini okula çagirip çocuklarinin müzik çalismalarini derhal birakmasi gerektigini söylediler. Neyse ki Şebnem'in anne ve babasi çocuklarinin toparlanacagina inandiklarini söyleyerek; müzigi Şebnem'in hayatindan çikarmak yerine karari kendisine biraktilar.
Şebnem, özel bir okulda okudugunun bilincindeydi. Üniversite sinavlari da yaklasiyordu ve ailesini üzmek ya da hayal kirikligina ugratmak istemiyordu. ''Ben nasil olsa bir sekilde müzigime devam ederim!'' deyip kendini üniversite sinavi sendromunun içine atti. Matematigi seviyordu; isletme, ekonomi gibi bölümlerin kendine uygun olduguna inanip tercihini bu yönde kullandi.
ORTA DOĞU TEKNiK ÜNiVERSiTESi-EKONOMi BÖLÜMÜ'ne girdiginde okulunu çok sevdi. Ama Volvox'taki bütün arkadaslari istanbul'daydi ve bu yüzden biraz buruktu... Olsundu... Sabahlari okuluna gidiyor; aksamlari eve geldiginde de her gün sevdigi bir albümü dinleyip gitarlarini ve vokallerini etüt ediyordu. Bu en az 4 saatini aliyordu ve geriye ders çalisacak zaman kalmiyordu. Şebnem ODTÜ'deki ilk yilini gayet iyi bir ortalamayla bitirdi. ikinci yil basladiginda ise okulunun müzik çalismalarina engel oldugu düsüncesine kapildi! Tüm zamanini müzikle geçirmek istiyordu. Ama ne yapacakti? Okulu mu birakacakti???
Bunlari düsündügü zaman keyfi kaçiyordu, bu yüzden okuldaki ikinci yil daha zor geçiyordu... Derken bir gece kararini verdi: istanbul'a gidecek,arkadaslariyla bir araya gelip müzik yapacakti. Karar verebildigi için içi rahatti ama ufak bir problem vardi. Şebnem'in annesi ve babasi müzik çalismalarina o güne dek hiç ses çikarmamislar hatta destek olmuslardi. Annesini ikna edebilecegini biliyordu ama anlayisli oldugu kadar otoriter de olan babasina bu durumu nasil anlatacakti? ''Babacim ben ODTÜ’yü birakip istanbul'a yerlesmek istiyorum. Gitar çalip sarki söyleyecegim. Ne olacagi belli olmaz, hiçbir garantiden sözedemem...'' mi diyecekti??? Ne de olsa her anne, baba çocugunun gelecegini garanti altina almak isterdi ve bunlar kulaga pek de saglam gelmiyordu.
Ayni hafta sonu Şebnem düsüncelerini ailesi ile paylasti. Tahmin ettigi gibi annesi konuya daha ilimli yaklasti. Şimdi babasinin agzindan çikan kelimeleri bekliyordu. Hos... Bir kez kararini vermisti...
Şebnem'in babasi o kadar degerli ve tatli bir babaydi ki ;''insan ancak çok sevdigi seyleri yaparsa mutlu ve basarili olur...'' deyip kizina belki hayati boyunca alacagi en kiymetli dersi verdi...
Şebnem hiç vakit kaybetmeden valizlerini toplayip istanbul'a geldi. Volvox'la çesitli rock barlarda çalmaya basladilar. Kendine bir ev tuttu. Hem müzik yapiyordu; hem de kendi ayaklari üzerinde duruyordu; çoook mutluydu. Bazen haftada 5 gece çaliyorlardi ama hiç ******ilmiyordu; ta ki kendi sarkilarini söylemek isteyene kadar...
Çocuk denebilecek yaslarda kurulan Volvox'un her bir elemani hayatina yön vermek durumundaydi çünkü aradan uzun zaman geçmis; tercihleri, öncelikleri degismisti. Bazilari müzige devam etti; bazilari ise hayatlarinda yeni sayfalar açtilar... Böylece her elemani için inanilmaz bir tecrübe ve adeta okul olan Volvox dönemi kapanmis oldu..
iste bundan sonra Şebnem evine kapanip yazmakta oldugu sarkilari tamamladi ve ilk albümü KADIN'i müzikseverlerin begenisine sundu. KADIN; müzikal açidan bir çok ilki bünyesinde barindiriyordu. Albüm kisa sürede genis bir dinleyici kitlesine ulasti. Sahne performansi açisindan zaten tecrübeli sayilabilecek Şebnem, bu basarisini albüm konserleriyle daha da büyüttü.
Sonralari; yeni sarkilar yapmaya basladi. Bu sarkilar Şebnem'in çikaracagi ARTIK KISA CÜMLELER KURUYORUM ve PERDELER albümlerinin içerigini olusturacak; Şebnem popüler olmak için çabalamak yerine ilk albümünde tanisip iliski kurdugu dinleyici kitlesiyle büyümeyi deneyecekti. Bu tavri zaman içinde Şebnem'in kendi kitlesini olusturmasinda etkili oldu. Sadece sevdigi isi yapmak niyetindeydi. Dinleyici kitlesinin beklentilerini karsilamaya çalisirken bir diger taraftan da bunun kendi özgürlük alanini daraltmamasi için ugrasiyordu, çünkü hep içinden geleni yapmak istiyordu ve bunun tüm olasi sonuçlariyla yüzlesmeye de hazirdi. Şebnem'in ülkemizdeki müzik endüstrisinin genel gerekliliklerinden farkli hatta aykiri yapisi; ayni zamanda besteciligi ve sarkiciligi, yine zaman içinde sayisiz basarilara imza atan ünlü prodüktör ARiF MARDiN'in bile dikkatini çekecek; bu gibi seyler de Şebnem'e hiçbir seyle kiyaslanmayacak kadar büyük mutluluk verecekti. Çünkü o manevi olarak tatmin olmadigi zaman gerisiyle hiç ilgilenmiyor, ancak içi rahatsa kendini basarili hissediyordu.
Çok yakindan takip edenler bileceklerdir; hayat Şebnem'e son yillarda ailevi açidan arka arkaya agir tecrübeler de yasatti. O da biraz yorgun oldugunu farkedip herseye bir süre için ara verdi. Durdu. Olani, biteni idrak edip sindirmeye çalisti.
Zaman geçti... Yeniden gitarini aldi ve yeni sarkilar yazdi. Stüdyoya girip bu sarkilari arkadaslariyla birlikte kaydetti. Albümün adini KELiMELER YETSE... koydu. Artik daha saglam, daha cesur hissediyordu. Heyecanini, inancini kaybetmeden müzik yapmaya devam edebildigi için kendini sansli hissediyordu. Müzigin; müzisyenler ve dinleyiciler arasinda bir çesit AŞK iliskisi olduguna inanip; askini taze tutmaya çalisan bir sevgili gibi hissediyordu... Tutku dolu, deger veren..
Paz Mayıs 13, 2007 8:31 am
